Menu
Nog geen 150 jaar geleden werd onze havenstad getroffen door ernstige verkeersproblemen. Met name rond het gebied van de Oude Haven was de verkeerssituatie onhoudbaar geworden. Na de opening van de Willemsbrug in 1878 was de capaciteit van de Kleine Draaibrug naar de Oude Haven volstrekt ontoereikend geworden voor het sterk toenemende wegverkeer, en moest daarom dringend vervangen worden.
In 1880 diende de directeur van Gemeentewerken Rotterdam, G.J. de Jongh, drie verschillende plannen in om dit probleem op te lossen: het eerste, getiteld Plan A, stelde voor om een nieuwe, beweegbare brug te bouwen, Plan B ging uit van een nieuwe vaste brug.
Plan C, het meest ambitieuze en ingrijpende van de drie, was een voorstel om het hele noordelijke deel van de Oude Haven te overkluizen. Hierdoor zou er een nieuw plein ontstaan onderaan het Luchtspoor, op dezelfde plek waar ooit vier historische Rotterdamse havens samenkwamen: de Kolk, de Nieuwehaven, de Blaak en de Oude Haven. Er moesten wel twee huizenblokken en bruggen worden gesloopt en een nieuwe straat worden aangelegd. De kades moesten worden verbreed en twee kanalen worden overkluisd. Ook zou er een duiker moeten worden gemaakt zodat het scheepvaartverkeer op een beperkte manier doorgang kon vinden onder het nieuwe plein.
Deze intensieve ingreep in het oude stadsbeeld werd in eerste instantie resoluut afgewezen door de Gemeenteraad. Maar De Jongh benadrukte dat dit plan een groot voordeel kon opleveren. In de haven werd overslag (transito) belangrijker dan opslag waardoor een belangrijk deel van de havenactiviteiten naar de overkant van de Nieuw Maas werden verplaatst.
Het centrum van Rotterdam kon haar voorname economische rol behouden door zich te richten op goed bereikbare kantoorfuncties ten behoeve van de havenactiviteiten. De kosten voor de investering in Plan C zouden ruimschoots worden overtroffen door de opbrengst van het nieuwe stuk grond. Dit maakte Plan C dus niet alleen het meest ingrijpende plan, maar ook het enige plan dat op langere termijn rendabel zou zijn.
Uiteindelijk was de gemeenteraad overtuigd en werd een deel van de Oude Haven en de Kolk gedempt en een nieuw stuk land opgespoten, waarna het nieuwe gebouw kon worden gerealiseerd. Onder het gebouw werden drie doorgangen voor de scheepvaart gerealiseerd: twee vormden een directe verbinding tussen de Kolk en de Oude Haven. Een derde waterverbinding liep vanaf de Blaak (toen nog gedeeltelijk bestaande uit water) onder het postkantoor, het Beursplein en het station door, en kwam uit in de westelijke tunnel onder het nieuwe gebouw, dat bekend werd onder de naam Plan C.
In mei 1940 werd het gebouw Plan C ernstig beschadigd. Na enige discussie besloot de gemeenteraad voor de sloop. De overgebleven bogen zijn vermoedelijk in 1940 ook gesloopt en de onderdoorgangen werden afgesloten nadat de Kolk en de Blaak in datzelfde jaar werden gedempt met puin uit de binnenstad.
Wat ons nog herinnert aan het statige gebouw is de balustrade die voor Plan C aan de kade stond. Die is nog steeds te zien, nu aan de noordkant van de Oude Haven en gedeeltelijk ook op de eerste verdieping van de Kubuswoningen.
In 1981 opende Theatercafé Plan C haar deuren, nadat de nieuwe woonwijk aan de Oude Haven in gebruik werd genomen. Ontwerper Piet Blom zorgde met het ‘Blaakse Bos’ ervoor dat de Oude Haven weer een leuke en gezellige plek in het centrum van Rotterdam werd.
De optredens in Theatercafé Plan C waren voor vele artiesten de springplank naar bekendheid en succes.
Ondanks de sluiting van het Theatercafé Plan C, is de Oude Haven nog steeds een bijzondere Rotterdamse plek met een mooi uitzicht, gezellige terrassen en leuke horeca.
#kijkomjeheeninRotterdam #Rotterdam_myhometown #Aankoopmakelaaredwinboiten #Rotterdam #MakeItHappen #PlanC #OudeHavenRotterdam #leukwonen #edwinboiten #aankoopmakelaar